Delip geçerken zaman gençliðimden Düþüp kalktýðým günler de oldu. Eðriydi bazen hayatýn basamaklarý Bazen de koþarcasýna dolu düzdü Saniye/sel devinimler Yaþamaya bir gün daha, Bir gün daha Toprakla öpüþmeye yakýn olurdum
Kimi zaman aþkla çiçeklenen tarlada; Kýþlanan bekçisi olurdum hayatýn Aðýz dolusu gülmeði unuttum Hafýzasý yittik okyanuslar gibiyim Y/oklar hedefindeydim hep… Hayat þöyle böyle… Bir yelkenli gibi salýnýp durdum Elbet bir gün Duracaðýz son bir durakta, bilirim; Bildiðim en çok sevdiklerimizden Darbe aldýðýmý...
Güz/eldi ömrümün son nahtý
Baþ baþa benden biriyle, Yapraklarý dökülmüþ Bahçelerde dolaþýrdýk Bin dert ondan, bir þiir bendendi Gerçi ne ozan, ne þair ne de bilgeydim
Kalabalýklaþtýkça yalnýzlaþýr insan Çoðalýp da bozulan nesillerdendik Âdem’den bu yana bu böyle…
2011@H.R
Sosyal Medyada Paylaşın:
DemAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.