Hey gülüm,soylu evim,sürgün çilem; De gülüm,söz senin,aþk senin,yürek benim… Kalk gülüm,kalk direnelim, Kalk savaþalým. Yoksa bu’’elveda’’kýracak ,sallayacak,yýkacak Bak bu sondu,yak bu adýmý da, De gülüm,türküler dilinden merhamet heceler, Seyyah gönül,hangi kapýlarda geceler..? De gülüm,ben gidiyorum..
Postalar birikti,mektuplar ünlemsiz,cevaplar kýlýcýný kuþandý, Hey gülüm,senin bu sevdalý yarin, Verdi baþýný kýrmýzý bir güle.. Affet!
ay gülüm,ay sürgünüm… Akþam oldu,gün battý,gece kuþlarý esir aldý.. Oy mühürlüyüm,bir de sen.. Bir de sen! De gülüm,ne zor ’’elveda’’dedikleri.. Öldüm ha gülüm… Ölmekteyim ben bu sevdadan.. Ne geliþim sana yar,ne gidiþim daðlara diyar..
De gülüm ,de :hangi geçit aþkýn köprüsünde dinamitlendi,geceye esir..? Bu sancý,bu þiir,yaralý bir iç aðrýsý,oy caným! Kalbi yanýk ceylaným;son kadehimde vuslat biriktirdiðim þarabým.. De gülüm, de: öleyim De, sürüleyim.
Yaðmurlar adres deðiþtirdi,gözlerim bulut oldu, Karýþ karýþ karýþtýðým,yedi tepeli þehir,gönlüme haram oldu.. N’oldu ..?
Ah gülüm,yýkasým gelýyor aramýzda ne varsa, Daðlarý,doruklarý,sorularý, Sonra seni,sonra kendimi… Yýka yýka yýkýlasým geliyor,sana… De gülüm hakkým deðil misin? Aþkýnla doldum;beni solduran,beni bana kýrdýran yeminlerimi,karanlýða sakladým.. De gülüm, de bana, Söküp al bu caný,kahpe kadere etme esir, Versene güneþimi geri,versene gülüm.. Senli günleri, örtsene yüzüme, Aklým deðil misin,yankým deðil misin cennette..? De gülüm de,söylesene: dardayým, Açmazdayým,çýkmazdayým. Sýrlara kurban etme aþkýmý, Beni ayrýlýða verme..! Verme ha gülüm..!
Adýn çýðlýk gibi dudaðýmda,ayaz kapýda gülüm, Oy baþý dumanlý,baðrý türkü kokan ceylaným, Avucunda açan son gülün olsaydým,kapýnda da solsaydým.. Olmadý ha gülüm..?