Ev yapayým dedim, kereste lazým ,
Orman da bir aðaç, önüme çýktý .
Þu bolluk ta ona, takýl dý gözüm ,
Ben puþta isterken, bir kalas çýktý .
Tomruðu sürüyüp atölye sordum ,
Beþ kiþiyle tutup, hýzara verdim .
Otuza bölündü, gözümle gördüm ,
Ben çýta isterken, bir kalas çýktý .
Ustaya dedim ki, borç beþe kalsýn ,
Tomruðun yarýsý, beþe beþ olsun .
Kalaný da kalfan, beþe on dilsin ,
Ben lata isterken, bir kalas çýktý .
Budaðý görünce, bozukluk sezdim ,
Talaþý kokunca, hýzara kýzdým .
Bir den öfkelenip, ustayý üzdüm ,
Ben tahta isterken, bir kalas çýktý .
Orman da en güzel, aðacý seçtim ,
Devirirken korkup, uzaða kaçtým .
Kerestelik boyu, karýþla ölçtüm ,
Ben orta isterken, bir kalas çýktý .
Ahmet’im elini, dostca uzatýr ,
Her yaratýlaný, candan gözetir .
Ýnsan olmayaný, þuna benzetir ,
Ben çöte isterken, bir kalas çýktý .
Destek’li Þair : Ahmet GÜNAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.