Gülen gonca bir gülle gülistan oldu gönül
Çekti gitti aniden “Gitme dur!” diyemedim.
Karardý dünden koyu kabristan oldu gönül
Uçuruma itti de “Ýtme dur!” diyemedim.
Dideleri denizdi dalga dalga çaðlayan
Haykýrarak yýllarca benim için aðlayan
Kor olmuþ yüreðimi hasretiyle daðlayan
Bir mum gibi eridi “Bitme dur!” diyemedim.
Set vuruyor önüme onun coþkun nefesi
Kulaðýmda çýnlýyor bülbülden tatlý sesi
Onsuz zaman geçmiyor çürüyor can kafesi
Bana düþmanlýk etti “Etme dur!” diyemedim.
O benimle var oldu ben de onunla varým
Onsuz geçen yýllarý kovalarým yollarým
Onu sarmak istiyor boþ kalan bu kollarým
Ayrýlýk mý yetti be, “Yetme dur!” diyemedim.
Afet Kýrat - 2006- TEMMUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM