SON ADA
[ Hüznün þehri Ankara’ya lapa lapa yaðan karlar,
Dudaklarýmdaki hasret yangýnýný söndürmüyor.] Sevda dolu düþlerimiz ýzdýrap olduðu vakit,
“Ufkunun sessizliðinde bir gemi gibi kaybolsam,”
Prangalanmýþ gönlüme hüzünler dolduðu vakit,
Fýrtýna denizindeki son adada seni bulsam.
Umutsuzca çýrpýnýrken düþlerimin girdabýnda,
Hayalin ile yazdýðým hecelerin adabýnda,
Kutsal kitabýn nurlarla yazýlan sonsuz babýnda,
Yalnýzlýðýmdan kurtulup senin aþkýn ile dolsam.
Kokun sinsin üstüme yâr düþmeden yüreðime har,
Beyaz taneler içinden alýp beni koynunda sar,
Ömür denen yolculukta tükenmeden zamaným yâr,
Ellerin elimde iken gözlerine bakýp dalsam.
Kuruyan dalda aðlayan þeyda bülbüller gibiyken,
Sevgilisinden ayrýlan solgun sümbüller gibiyken,
Gövdesinden koparýlmýþ sararan güller gibiyken,
Gelip yanýbaþýnda son nefesimi verip kalsam.
Yüreðini parçalayan buraðanlara esin de,
Lâl celladýn yolumuzu artik kesmesi kesin de,
Rehin tutulurken gönlüm gözlerinin kodesinde,
Ayrýlýðýn kayasýný kanayan elimle delsem.
Bizi âþýk ediyorsun diye seslendi gün ve ay,
Oysa ki ömür yolunda tükenmiþliðimize vay,
Vuslatýn son geçidinde çýkmayýnca sendeki huy,
Aðlayan gözlerindeki yaþlarý uzanýp silsem.
[ Hüznün þehri Ankara’ya lapa lapa yaðan karlar,
Yüreðimdeki kabaran özlemini dindirmiyor.] 09.03.2011 Saat: 11.45 / Karlý bir Ankara sabahý.
Coþkun MUTLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun Mutlu (Hüznünşairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.