dilinden düþen umutla semaya baktý / toprak pýrýl pýrýldý hava þýkýr þýkýr olan cinsinden týpký kýymetli bir mücevher oysa toprak sýkýntýlý toprak gergin sanki kýsýr gelin gibi þöyle bir hýþýmla gerinse çatýr çatýr çatlayacaktý kurak yüzü
ah !... nerede kalmýþtý eski kýþlar baktýðýnda beyaz küçük perilerin dansýndan baþý dönerdi topraðýn bembeyaz gelinlik giyerdi sanki kýþ boyunca kýpýr kýpýr olurdu her bir zerresi sanki koca göbekli , koca memeli bereket timsali Kýbele’yi andýrýrdý
baharda yediveren gülleri gibi serpilirdi doðanýn tüm renklerini çizerdi bronz tenine top top çiçekler açtýrýrdý bahar dallarýnda karýncalar daha bir keyifli kuþlar daha bir civelek sarýþýn baþaklar ýlýk rüzgârýn koynunda seviþen körpe kýzlar kadar heyecanlý her bir kuytuda koklaþan gençler ah nasýl da mutlu ! tüm bunlardan toprak
þimdilerde bir damla suya muhtaç guruldayan aç bedenine kýzgýn tekrar gökyüzünün berrak yüzüne baktý toprak soðuk iþledikçe çorak bedenine kuru ayaza okkalý bir küfür salladý sonra soðuktan donmuþ baðrýna düþen serçeyi titreyen elleriyle ana þefkatinde sardý
geçen günlerin hýzýna kýrýlgan soðuk yüzüyle ýþýðýný çatlak bedenine üfleyen güneþe öfkeli yine de “gülümsemeliyim” diye derin bir iç çekti toprak tüm umudunu nisan yaðmurlarýna saklayarak…
ayþe uçar 24/11/2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.