Hayat yolunda zordur yolculuk. Ya Allah’a çýkar ya kula kulluk… Yolun doðruysa ne âlâ, hayýrdýr sonu; Yusuf’u düþün yoksa unuttun mu onu? Sarýlmýþtý Rabb’inin þaþmaz ipine; Ýnanmýþýn yalan yanlýþla iþi ne? Hak yolunda çekti onca çileyi, Sonunda aldý büyük payeyi. Baþ oldu Mýsýr’a, erdi murada. Sabýr ve duaydý yetiþen imdada. Öyleyse dosdoðru olsun yolun, Bu uðurda gitse de boynun!
Hem yüksek de deðildir hiçbir yol. Ýnanmazsan onu Ferhat’a sor. Delmedi mi koca koca daðlarý, Aþýlmazý o en sarp olaný? Vurdu külüngü, aþtý her bir engel; Kavuþmada Þirin’e set olabildi mi eller? Bitti, bitmez denilen yol. Niçin bitmesin? Sen yeter ki azimli ol!
Peki, ömür denilen üç günlük yolda Zannedip kendini her zaman kârda Yükselirken alçalana ne demeli? Para için, ün için yerlerde mi sürünmeli? Hayýr! Yakýþmaz alçaklýk sütü ak olana. Büyüklük güzel lakin zillet yakýþmaz ona. Maddeyle büyüklük mü olurmuþ? Dostum, söyle bunu kim uydurmuþ? Büyüksen mazlumu tut kaldýr yerden, Az mý gelir sana bu, gerçi yapabilirsen? Cihanda adamlýktýr insana kalan, Ondan gayrýsý inan ki yalan.
Cemil Murat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemil Murat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.