ZORDUR
Düþünmeden hem bugünü, yarýný
Savurmasan yükseklerin karýný
Dökmesen son kalan yapraklarýný
Kendimdendir derdimize ilacým
Bir bozkýrda direnen tek aðacým
Güneþe bakmadýn, bakmadýn suya
Kimler saldý seni böyle korkuya
En diri zamanda daldýn uykuya
Bilirdin ebenced buralar daðlýk
Kopardýn zamansýz acý bir çýðlýk
Uzaðýna düþen bendim ilk duyan
Bana güven olmam asla kýnayan
Yýkýlmadým, ayaktayým gel dayan
Kabuk kabuk, iç içedir özümüz
Müsterih ol, tek parçadýr yüzümüz
Bütün sorularý kendime sordum
Öyle bir baþýma hep kafa yordum
Sen hýrsa bilendin, ben sabra durdum
Yakmasýn dilini acý yemiþim
Farz et ki dünyaya hiç gelmemiþim
Kanarken hem dalý, hem de budaðý
Gördün ya sus oldu yarin dudaðý
Dile þimdi, kansýz kurban adaðý
Biter belki içimde ki bu yanmam
Son gelen tufana zordur dayanmam
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.