Hayat ve Ömür

Bunca yýl yaþadým.
Hiç bir þey yok aklýmda.
Geriye dönüp baktýðýmda,
Her þey dün gibi aklýmda.

Umutlarým savrulurken rüzgarda,
Nasýl geldi, geçti bunca zaman.
Yaþanacak onca özlem varken içimde.
Zaman aktý gitti, ben baktým ardýndan.

Güneþ her gün doðup battýkça,
Yýllar baþlýyor aylarla yarýþmaya,
Zaman bir su gibi akýp gittikçe,
Ýnsanda ne zevk, ne þevk kalýyor.

Geçince ömrün yarýdan fazlasý,
Her gün ömür biraz daha kýsalýyor.
Baþlýyor insanda yaþlýlýk kaygýsý.
Geride ne düþ, ne bir hayal kalýyor.

Hayatta yaprak dökümü baþladý mý bir kez.
Sýraya giriyor gitmek için herkes.
Hele birde ana, baba, kardeþ gidince önden,
Telaþlanýyor geri de kalan herkes.

Hayat telaþ içinde yaþanýrken,
Nasýl gelip geçiyor bunca zaman.
Yaþarken bilmiyor bunlarý insan.
Koca bir ömür su gibi akýp gidiyor her zaman

14.03.2011
Cahit KARAÇ



Sosyal Medyada Paylaşın: