ölümü gördüm demin bir konvoy halinde uzadýkça uzuyordu... garip olan bir þeylerde vardý ama günü gelince herkes aðlar tabi ki ama demin kimse birgün böyle bir konvoyla uðurlanacaðý için aðlamýyordu...
sahi ölümün gözyaþýna ihtiyacý var mý ? dualar dururken... ama adettendir demi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.