KIRLANGIÇ ÖMRÜM

Sen, bulanýk günlerin daraðacýna kurarken cümlelerini
Ben, arapsaçý bakýþlarýný ayýklardým yüzümden.
Kaçan puntlarýn ardýndan
...Gökçül düþlerimi sürerdim umudun yorgun yanaðýna
Kýrlangýç düðünü seyrederdi þiirlerim...

Çocuk izlerimi düþürdüðüm günlerin hesabýydý kýrlangýçlar.
Çamurdan çanaðý için ne çok tükürük biriktirmiþti kim bilir
Kýrlangýca benzetirdim kendimi
Her darmaduman oluþumda yeniden çöplerdim tükürüðümü...

Nicedir
Ýçimde bir sýzý, bir düðüm çözemediðim
Sahi! Kim düþürmüþtü çanaðýný çatýdan?
Bir kýrlangýcýn sancýsýydý aklýmda dindiremediðim...

Ansýzýn
Yasa durmuþ annelerin yüreði keserdi bam telimi, aðlardým.
Kiminin hay, kiminin vay düþerdi de payýna
Gel-git hoþafý içerdi usum, hayýflanýrdým.
Sonra annemin, yüzükoyun tükettiði yýllarýn çetelesi tutardý bir elimi,
Bir elimde menekþeler
Zamaný alýna, moruna boyardým…

Hadi git þimdi
Dertop edip çýkmazlarýný damga pullu nedenlere
Git, çipil uykular doldur yüklemlerine...

Ben ufkumu dillendireyim yine, gümüþ telli i mgelere
Belki bir kýrlangýç kaldýrýp yüreðinden, gözlerimi yatýrýrdým
Sevincin gölgesine...

Kýrlangýçlar göç ediyor
Kaldý umut baþka mevsime…

Meliha KAR
Sosyal Medyada Paylaşın: