neden öylece hüzün yüklüsün surlarýnla. neden bir baþýna güzelsin kýz kulesi olup maviþin ortasýnda. saklandýðýn acýlarý söyle ýslak bedeninle. hangi sýrlarý tutuyorsun sokaklarýnda ve hangi fýsýltýlarý vuruyor zamanýn duvarlarýna kimlerin çýðlýklarý sinmiþ saraylarýnýn beni de yanýna al deniz gözlüm beni de sar yalnýzlýðýna hisarlarýnýn.
gün iniyor þehir sarý günlerdir aklýma getiriyorum günlerdir seni dileniyorum bir garip yolcuyum geçip giden gemilerle kah dinliyorum seni salacak sahilinde kah beþ kez minarelerinde. ve sessizce nefesime karýþýr nefesin bir yalnýzlýk þarkýsý gibi ortasýnda denizin durup bakýyor gözlerin ahh..istanbul ömre bedel rengin taþýn..topraðýn..tarihin yedi tepe efsane hikayelerin vazgeçilmezsin….vazgeçilmezsin…
21.04.2006 / Ýstanbul ELAZIÐLI Mustafa kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.