Hüzün Kovan Kuşum

Tüm pencerelerim kapalýydý hayata,
Gözlerim her sabah yalnýzlýðýma açýlýrdý.
Hüzün kovan kuþum,
Tavan arasýnda sarý sandýkta basýlý anýlarým


Çakýþýnca yollarýmýz asýrlýk bir handa
Çözüldü avucumuzdaki kýraðýlar
Uyandý gamzelerimizde, kirpiðine çið düþmüþ çocuklar


Düþünce hayatýn arka sokaklarýna
Kenetlendi ellerimiz,
Elif bildik kýrgýn suretlerimizi
Düþlerimize deðmesine izin vermedik çamurlu ellerin


Gülmek yenilenmekti, lügatimizde,
Güldükçe güçlendik,
Unutmadýk! Pusudaydý ölüm kapý arkasýnda
Güldük geçtik


Asi þarkýlar söyleyen hýrçýn birer çocuktuk
Hüzün kovan kuþum
Akide þekerini anýmsatan tadýydý
Damaðýmda dostluðundan arda kalan
Hüznün koynundan çaldýn beni,
Küf tutan avuçlarýmda avuçlarýn.



gülbeyaz sarýoðlu
ikibinonbirin/üçüncüayýnýn/dokuzuncugünü

Sosyal Medyada Paylaşın: