Kayalıklarda Büyüyen Palmiye

(M.Akif’in hâtýrasýna..)

Hançer yemiþti kardelenler bekleyiþin arifesinde,
Milli ruh sendelemiþti kristal merdivende
Ümitsizlik modasýnda kalem ses çýkartamazken,
Kan damlayan siluetinle altýn adýmýný atmýþtýn
Bir seyahat ki,doðmamýþ günahsýzlara þanlý vasiyet!

Kurtuluþ þafaðý daha henüz doðmamýþtý kalem ile,
Gözyaþý barikatlarý topraðý delerek büyüyordu.
Geçmiþe bakmak þaþmaz terazide bir müze
Misafiri yoktu henüz emekleyen heyecanýyla,
Yaþlý bir çýnara yaslanan genç edasýnda..

Asým’ýn nesli þimdi senin ezgini dinliyor!
Bu nakarat ki,zirvelere eþ deðerde..
Yer-gök masum prangalarýný süpürürken adýmlarýyla
Bir adým da tarihin atýyor küskün bakýþlara
Tebessüm fideleri yeþeriyor istiklal kanatlarýyla.

Ülkenin pervazýna güvercinler konuyor artýk,
Damarýnda tüllenen ay-yýldýz beyaz rüyan
Kýrýlmamýþ aynada diriliyor son kirpikler
Kalbi yumuþatan Sen ve Sen’in mýsralarýn,
Bu mýsralar ki,vatan serhaddinde solmayan gül..

Gürsel ÇOPUR




Sosyal Medyada Paylaşın: