USTA

Usta Dedim,

Gel Otur Þöyle...



Bak Neler Anlatacaðým Sana...



Bir Bahar Gibiydi.

Geldiðinde Çiçekler Açar,

Gül Daha Baþka Kokardý.

Kuþlar, Sanki Benim Ýçin Öter,

Martýlar, Bana Kanat Çýrpardý.

Deniz Bile Uslanýr,

Masumca Bakardý...



Boyu Boyuma Deðildi Yalan Yok.

Benden Biraz Kýsaydý.

Hayallerimi Süsleyen Kýzda Deðildi.

Ama Kýyýsýndan Köþesinden Geçer Gibiydi.



Ýlk Baþta Sevmemiþtim,

Hani Öylesine Derler ya,

Öyle Demiþtim .



Ama Zamanla Sevdim Usta.

Kaçamak Bakýþlarýný Sevdim,

Yanýmda Susuþlarýný,

Ýçinde Kopan Fýrtýnalarý sevdim Usta.



Ondan Sonra,

Soranlara Öylesine Deðil,

Ölesiye Dedim.



Öylede Oldu Usta...

Öldüðümde Cuma’ydý.

Akþam Vakti Okunan,

Sessiz Bir Selâ’ydý...

Bilinenin Aksine Metin Halinde,

Kýsa Mesajla bildiriliyordu Tarafýma.

Ve Aynen Þöyle Yazýyordu Satýrlarda,





Bitti.

Sakýn Bir Þey Sorma.

Bundan Sonra Aramada ,

Mesajda Atma.

Hoþçakal...



Günlerdir Þaçmalamam Bundan.

Neyse Usta,

Fazla Uzatmayým...

Baþýn Aðrýmasýn.

Ve Usta,

Düþmaným Bile,

Yaþarken Ölümü Tatmasýn.





Kaan Can YAVUZ

15.01.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: