Her þey o kadar dokunaklý geldi ki bir eðri yolun kýyýsýnda
Kirpiklerinde o kadar nem birikti ki tuz yanýyor dedi . Kapkara bir tuz
Aðlama diyemedi kimse bir insan boyu arpa yetiþti, kurudu önümüzde
olana karþý bir dik duruþ ve patikalar çoktan yol almýþ en keskin gözüken gözümüze
yýldýzlar belirledik o zifiride
birine kutup dedik
kuzeyi bulacaðýz daha
sabukladý aramýzdan tuza yanan gözleri ve kar eriten nefesiyle
kalbimizden kuzeye yol alsak
gerçekten de aþký bulur muyduk?
Pencere kapandý
Sesimiz kaldýrýmsýz sokaklarý andýrýrdý belki
Yetim bir köpek yavrusu
Bir çýra yaktý adam
Elleri ve gözlerini ýsýtmak için
Buharlaþan gözyaþlarýný topluyorum dedi adam
Bak þiþe orada bak hadi izin veriyorum ama aðlama
Nice acýlara þahit oluyorum. Onlara baktýkça
Ne kadar da aðlayan çokmuþ deðil mi?
Bak diðer þiþem daha yeni bitti
Bak hadi bak aðlama ama
Doluyor hemen gözlerin
Ben iþte hep böyleyim
Hava da gözyaþý var anne diye bildi
Ve yanan tuz tekrardan ve kapkara kirpiklere
Tortularýnda yapýþkan bir ibre
Kuzeyin de sapmýþ güneyi
Anne dedi
Beni sev
O beni sevdi
Bilemiyordum ne kadar acýlara þahit oldu
Gözyaþý damýtýrken þiþelerde
Ama annesini hiç unutmadý ya da hiç annesi olmadý
Belki de seveni ve sevileni ...
MAÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.