ON BİR MART' LAR ÜSTÜNE

Genç adam iþten döndü.
Ceketini fýrlatýp, bir kanepeye, uzandý.
Yorgundu.
Gün, onu yormuþtu.
Bu gündüzleri sevmiyordu.
Duvardaki takvim çok uðraþtý,
baktýramadý kendine.
On bir Mart’ ý görmedi genç adam.
Önünden geçti...

Duþa giderken,
lavabodaki aynadan, biri seslendi.
Tanýdýk biriydi.
"Unuttun mu?" dedi.
"Bugün On bir Mart!"...
ama duymadý genç adam.

Yemekten sonraydý.
Televizyon vaktiydi.
Deðiþik frekanslarda,
deðiþik yaþamlar sergileniyordu yine.
"Dur!" dedi bir yarýþma sunucusu.
"Sakýn kanalý deðiþtirme!
Bugün Mart’ýn On biri!.."
Çok geçti. Deðiþtirmiþti.

Eline gazeteyi aldý genç adam.
Ýlk sayfaya göz attý sadece.
Arka sayfada, büyük puntolarla
günün öneminden bahsediyordu.
Farketmedi...

Vakit ilerlemiþti.
Caddeler boþalmýþ,
þehir korkutucu bir ýssýzlýða bürünmüþtü.
Çatýda bir baykuþ,
üç kere öttü:
"On bir Mart, On bir Mart, On bir Mart"...
Yatmak üzereydi genç adam.
Telefon çaldý.
Ses, yabancýydý.
Ses, "bir dost" olduðunu söylüyordu.
"Bilmen gereken bir þey var" diyordu.
"Bugün Mart’ýn On biri!"
...
Ertesi gün,
evinde ölü bulundu genç adam.
Baþucundaki notta
þunlar yazýlýydý:
"Bugün Mart’ýn On biri!
Bugün, bir ayrýlýðýn yýldönümü..."

11-12.03.1999
00.59
Sosyal Medyada Paylaşın: