SON MEKTUPLAR

Sana son mektuplarýmý yazýyorum.
Seni ömrümün ilk baharýnýn,
Ýlk yaprak açtýðý günde sevmiþtim.
Nasýl da güzelleþmiþtin, bir bilsen.
Deryadan damlacýklar kadar sýcak,
Deryadan damlacýkmar kadar ýlýk,
Sýzýyordu yüreðime hasretin.
Sýzýyordu yüreðime ayrýlýk,
Senden yana...

Ayrýlýk olsa da sen, hep yanýmdasýn.
Kalemimde kaðýtta sen,
Türkülerde, aðýtta, hep sen varsýn.
Ýçimi bir hüzün sararsa sarsýn;
Seni andýkça...

Ýsmin, hatýralarýmda nakýþ nakýþ.
Elmalarýn alýnda,
Goncalarýn dalýnda,
Þipþirin peteðimin balýndasýn.

Ben, seni okuyup, seni yazýyorum her akþam.
Ýlk mektupta sen,
Son mektupta yine sen varsýn.
Saçlarýn aðarmýþsa aðarsýn varsýn.
Gözlerin güzel ya, aldýrma gerisine.
Söz eden, etsin artýk.
Ömrümün son güz ayýnda, bu son mektup...

Ahmet Ayaz

Sosyal Medyada Paylaşın: