Günahkâr
Dört duvar içinde soluyan titrek bir mum,
Artýk aynalara daha ürkek bakýyorum.
Aðlýyorum sessizce karanlýk bir mahzende,
Gözlerimi baðlýyorlar, ayaklarýmý,
Kaçýp kurtulsam diyorum, uyansam-uyusam.
Ellerimle bütün günahlarýn zevkine dalýyorum
Ve neden sonra bir adam, ben kadar gerçek
Aynadaki aksine soruyorum, susuyorum.
Güvercinin kanatlarýnda solan bir çiçek,
Açmayacaksa bir daha topraðýn damarýnda
Bedenim, bedenim benim bu hasreti çekecek,
Bin yýl sürecek belki ateþler pýnarýnda.
Yorgunum þimdi, haylaz ve kýrýlgan.
Çaldýlar gecelerimi, eyvahlar, figanlar kopardým.
Baðýrdým duymadýlar, anlasalar duyardým.
Ýstedim-aldým, inandýðýmda yanýldým,
Çirkefleþti gecelerim, sabahlarýmda kayboldular.
Aðladým, bir baþka ben, aðladým-aðladým,
Her gözyaþýmda birikip yataðýma uzandý þeytanlar,
Her gözyaþýmda birikip yataðýma uzandý þeytanlar.
Geceler deðil, ben günahkârým
Tanrým, bunca güzellikte ne kadar tövbekârým.
A. Selim AKOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.