deðneðini yeden biri olmayýnca körün ahvalli ne olur benimde gözlerim görmüyor, göresi gelmiyor belki sensiz gönül yetim, kimsesiz, biçare. yürek yangýnýndan soðuk soðuk ahlar dökerken dilim.. bir haykýrýþ nidasýyla sesleniyorum sana! Suyunu aç ýrmaðým, bendini yýk! Varsýn o bendin altýnda kalayým, varsýn son nefesim ismin olsun, seninle yeþerdiyse yetim yüreðim. buna son verme hakkýda senin sevdiðim...
dilden çýkan zahiri vaizleri aramaz, yada hiç olmayana baðlanmaz, bilemedin bir baþkasýna el etmez, gel demez gönlüm. hayvana takati derecesine yük yüklemek erdemlikse, yükümü hafiflet, yada beni azat et sensizlikten ne zaman süzülür hüzün ? ne zaman diner baþlattýðýn fýrtýna ? Bu yola giripte ölmek var ama, Yolda yürüdüðüm sensin sevdiðim...
ey ay... Yalan yere görür gibiyim seni sevdiðimin yüzünde. Ben ney gibiyim neydeki naðme ondan nakýþ nakkaþa nasýl müdahale eder? iðne önünde gergef gibi acizim huzurunda. Gergefin eli yok ki onu def için kýmýldatsýn; dili yok ki fayda, zarar hususunda ses çýkarsýn. varsýn sitem sansýn bu söylediklerimi. Söylesene mubarek Seven ne yapsýn?
Bir gün gerçek ölüm huzuruna gelince ruhumun, Ýnþallah piþmanlýklar yoldaþým olmaz.. Hey sevdiðimin sevdiði... Kimsenin ahý kimsede kalmaz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferromuratti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.