yaðmurda yaðar...
inançlardýr þimdi yitirilmiþ olan,
benim içimde,herþeyin dýþýnda kalan...
bir dað baþý yalnýzlýðý eliyor zaman
gün bin sene önceki gibi bitiyor telaþsýz
bir kedi geçiyor sokaktan
birde kendini arayan sarhoþ...
acuze bir kadýn konuþuyor televizyonda hayat diyor ki ne hoþ.
oysa bu saatte zeus bile unuturken kendini bir tapýnakta,
ýrzýna geçiliyor afrika ve asyanýn.
aç bir coðrafyadan bakýþlar düþüyor hafýzama,
ardýndan afrodit dürtüyor en erkek olduðum bir anda...
acuze karý hala televizyonda sýrýtmakta.
unutulan saatler yaþanýyor þu anda
bir ana çocuðuna uyanýrken
tadýyor birileri en büyük zevkleri bir kucakta
bir sinek insan olmayý düþlüyor tam þu anda...
acuze karý bu sefer el sallamakta..
parayla satýn aldýðýmýz zamanlar geçiyor þu anda
zihnimde insan yýðýnlarýnýn sesi,
baðýrýyorlar:devrim-özgürlük,sakarya-vatan...
ideoloji kokuyor her tarafým kandan.
sallanan el yumruk olup havaya kalkmakta..
yaðmurlara karýþan zamanlar geçiyor aydan
var olmak deðil kendini unutmak bu saatte aslolan
keskin bir kahkaha býçaklýyor þimdi geceyi her taraftan
insan kardeþlerim iþte bileðimdeki kan lekeleri bundan......
acuze karý kendi yanlýzlýðýnda boðulmakta....
Ý.HALÝL KARABACAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.