SEN...

Sen, Erzurum daðlarýnýn ince karý,
Eriyip coþturdun gönlümdeki pýnarý.

Sen, soðuk daðlarýn poyraz rüzgârý,
Ýçime estin, kýrýldý gülümün harý.

Sen, karlý daðlarýn kardelen çiçeði,
Büyük bir aþkla seversin o güneþi.

Sen, daðlardan esen güzel hava,
Ýçimdeki hazaný çevirirsin bahara.

Sen, yüce daðlarýn yayla havasý,
Gir içime de gönlüme ver ilacý.


Sen, karlardan sonra yeþeren kýr çiçeði,
Baharýn kokusuyla temizlersin içimi.

Sen, bin bir umutla doðan kýþ güneþi,
Erittin gönlümdeki o soðuk hasreti.

Sen, ovalara düþen yaðmur katresi,
Topraðýn bereketi, baharýn gözdesi…

Sen, daðlarýn baðrýndan çýkan coþkun ýrmak,
Gel dökül gönlüme, coþkunu, aþkýný býrak

Sosyal Medyada Paylaşın: