Sen kendi çarmýhýný hep sýrtýnda taþýrdýn Kalbindeki dört duvar zindanýndý Bedirhan Son damlaydýn bardaða düþtüðün an taþýrdýn Mavi bir sis gözünde mihmânýndý Bedirhan
Ufkun yaklaþtý sana tebessüm çizen kanla Düþlerin uyumuþtu vakit yakýndý anla Seslerin kýrýlmýþtý kulaðýmda zamanla Rüzgârýn dokunuþu handânýndý Bedirhan
Alýn terini giyip ayaksýz yürüyordun Nefesindeki hüznü gölgene sürüyordun Bir yürek ateþinde günbegün eriyordun Seni gören yalnýzca Sübhânýndý Bedirhan
Keskin býçak gibiydi yüzündeki sert çizgi Yakarýþ döküyordu yüreðindeki sezgi Arþ`ý titretiyordu duyduðun o son ezgi Sýzlayan kalbin deðil her yanýndý Bedirhan
Topraðýn ellerini tutmuþtu ya ellerin Gitmiyor gözlerimden o canhýraþ hallerin Yarým kaldý be dostum aþk dolu hayallerin Geride býraktýðýn tek þânýndý Bedirhan
Zeki BEKAR
Mihmân : Misafir Handân : En güzel gülüþ Sübhân : Allah (c.c.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
zekibekar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.