kirli son

nergiz rüzgarý sindi saçlarýma ,zaman sensizlikken
kayýp surlarýnda üþüyor þehrin gölgesi
gövdesi, baþý vurulmuþçasýna yalnýz
ve olmayan gözlerini duyuyorum,
herþeye, hiç kimseye aldýrmadan ...
kýrmýzý papuçlu kadehlerde içildi en efsaneler
sessizlikle yetinir anýlarýn ucu bucaðý
bir kaç adým saklamalýydý gece, yolcusuna,
son vapur, son limanda yakamozu yudumluyorken..


kalbimin kurnasýnda; baran mevsimi,
gök yüzüne yaðýyor tozu topraðý hasretin
ikamesiz adreslerde alýkonuldum, unutuldukça
çýkamadým kapýsýz odasýndan dünyanýn
penceresiz düþleri alýp gelmez uykular
kýþ görmeden yeþeren papatyalar açmadan..
dal budak çürür bedeni ömrümün,
mayalandýysa azap þafaðý;
cemre sýcaðýyla yazýlýr þiirin gamzesi
alem-i cihan susmalý aðýdýna aþkýn
yalan olmayan seni, sana haram yaþatmalý kader
tek gerçeði teniydi bende,
dili kusura özür kalan, bin cuma sevdamýzýn






sakladýðý adýmlarýn velayetini, yolcusuna verir gece
son vapur bildiði bu saati, son rýhtýmda voltalarken azrail
uðultular kesilir, el ayak çekilir kalabalýk cümlelerden
mührü hükümünü basar , kilit vurulur nefes defterine...


AÞKA ECEL FIRSATI

karan



Sosyal Medyada Paylaşın: