MUTSUZ YAĞMURLAR GİBİ/YİM
mutsuz yaðmurlar gibi/yim
masum resmimi çiziyor kuþlar
isteksiz uyandýrýldýðým þehirde
hayata küller savuruyordu kýþ
rüzgara tutulmuþtu bir vapur
intikam alýyor erken saatlerde deniz
bulamadým cevaplarýný baþýboþ ayrýntýlarýn
ayaklarým çekmiyor kendi denizimde
neden geri tepiyor sevinçlerim
mutsuz yaðmurlara rastlýyorum durmadan
içimi ýsýtýyor lekesiz soðukluðu yormadan
hüzünlü resimler gibi büyümeyen çocukluðum
rahat býrakmýyor
incitildim dile dökemedim kalbimi
bütün günahým güzel bir rüyaydý
anlatamadým kimsesizdim güz günlerinde
nice baharlar vardý aþký düþledim
menekþe çiçeðiydi yüzüme gülen
insanlar tanýdým tutmaz takvimler gibi
harami duruþlu
rahatlýk görmediðim günlerdi
ilk kez dokundum kýrýk dökük eþyalarýma
býrakmadýlar beni
açýlmýþ okunmuþ mektubumu bulamadým
nerede kaybettim ne yapacaðýný bilmez çocuklar gibi …
Mustafa kaya / Çengelköy
03.03..2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.