kapýlar dikildi önümüze kestiler yollarýmýzý bir bir gece gibiydi aydýnlýðý günlerin demir parmaklýklarýn ardýnda farký yoktu aslýnda günlerden gecelerin
kýrdýlar umutlarýmýzý tek tek henüz bahardý þarkýlarýmýzý okutmadýlar bize kim söndürdü ýþýklarý soframýzda paylaþmamýzý istemediler ekmeðimizi neden suskun ay ýþýðý bu akþam
sesler kesildi sokaðýmýzdan kaldýrým taþlarýnda bir sessizlik oturuyor ve gölgeler büyüyor köþe baþlarýnda yüreðim sýkýþýyor birden yalnýzlýk çoðalýyor içimde
tutukluyum son yirmi dört saattir yüreðimi bileklerimi sýkýyor kelepçeler belki dýþarýda hava ýlýk odam koyu karanlýða boyanmýþ demir ranzam güngörmüþ battaniyem tanýdýk