Önce alkışladılar, sonra öldürdüler

Aþk, gülen yüzüyle gülümsedi.
Derken,
Ani bir fýrtýna koptu, ardýndan.
Önce aþkýn geldi karþýma,
Sonra da, hüzün.
Tebessüm ediyorken, sahte dudaklarýn,
Asýldý birden yüzün.
Nedir, nedendir bilmiyorum,
Kader mi yoksa keder mi duygular.
El ele tutuþtuðum hatýralar,
Peþpeþe sýradaydýlar.
Aþkýn doðurduðu tüm hisler,
Alýp beni götürdüler.
Aþkým, uçan halým,
Acýlarým, liderim oldu.
Hüznüm,
Hayat sevincim,
Gülmelerim,
Aðlamalarým,
Hatalarým,
Günahlarým,
Sevaplarým,
Cevaplarým,
Hepsi davacý benden.
Bir oldular,
Sorgulamalar baþladý hemen,
Onlarda þaþýrdý,
Senin aþkýn uðruna,
Hepsini bir arada, nasýl idare ettiðimi
Ve mahkeme ilamý.
Sonuç belli,
Suçlu benim.
Kabul ettim, olanlarý aþkýn için,
Tüm duygularý ve duyularý kandýrdým.
Özbenliðime inandýrdým.
Sevinçlerim ödüllendirdi.
Hüzünlerim gücendirdi.
Ve hazin bir son.
Önce alkýþladýlar,
Sonra öldürdüler.


Sabit görülen suçum, boynumda asýlýydý.
Haberin oldu mu?

Sosyal Medyada Paylaşın: