Bazan bir ateþmiþ,yakar kavururmuþ yürekleri, Gözler birer çakmak olurmuþ,fitili ateþleyen... Bazan sessiz akan bir ýrmakmýþ, derin ve sâkin süzülürken yataðýnda ... Bakarsýn birden dönüþüverirmiþ kabýna sýðmayan,taþan bir sele Sürüklermiþ herþeyi gidebildiði kadar o yere. Bazan rüzgârmýþ,ýlýk ýlýk eser okþarmýþ tenini,bedenini Sonrai ansýzýn girdaba dönüþüp,çekermiþ içine Döndürür dururmuþ,bilinmez bir döngüde durulana dek. Baþka zaman bir serapmýþ, çölde kavrulup yanarken bir yudum suya, Çýkýverirmiþ karþýna yemyeþil bir vâhâda. Kana kana içeyim derken,kaybolurmuþ avuçlarýndan. Bir gün kelebek oluverirmiþ, gelir konarmýþ yüreðine. Rengârenk alemlere sürükler,uçururmuþ seni Hiç gitmeyecek hep senin olacak sanýrken, okþamaya bile kýyamazken kanatlarýný, Uçup gidiverirmiþ ardýna bakmaksýzýn. Bazanda eski bi hikâye demiþler, Altýn tepside sunulan,her fâniye nasip olmayan,bir armaðan Taaa Adem’le Havva’dan kalan...
Þafaknur Yalçýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyaz dunya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.