Yaþamak lazým
için için çekmek lazým
her gün yeniden yepyeni sevmek lazým
sevgi payidardýr gül dalýnda
hep o güle varmak lazým
yüreðim sana yanmýþ neyleyeyim sensizliði
senli diyarlara yol almak lazým
Beraber ýslandýk göz yaþlarýnda
beraber kuruduk kendi harýmýzda
yaktýk meydan ateþini
el ele atladýk içine
sonra yaðmurlarý çaðýrdýk yangýn yüreklerimize
nasiplensinler istedik kýrkikindilerde
yürek harýna bir nebze serinlik istedik
Sonra;
vurduk en dik yokuþlara yolumuzu
uzun sevda hikayelerini yazdýk
beraber okuduk gönül dillerimizi
çöktük yýldýzlarýn üstüne
dize geldi tüm ýþýklar
koyu karanlýðýn üstünde gökkuþaðý uzattýk
bir uçtan bir uca
Dün sessiz sedasýzdýk biz
bu gün çýðlýk çýðlýða gök kubbemiz
tertemiz sarkýtlar býraktý yüreklerimiz
bize bizden yol oldular yükseklere
Özgür býraktýk tüm serçeleri
zümrüdü anka’nýn kanadýyla uzandýk sonsuzluk diyarýna
sonra ve yine sonra orada bir muhabbette gönüllerimiz
doyumda kaldý gökkuþaðýmýz
astýk her rengine fani sevdalarýmýzý
Mavi biz kadar özgür,morsa sen kadar bilge...
Sonra;
siyah beyaz çiçekleri dizdik kýrmýzý güllerin yanýna
bir elimizde ellerimiz
diðerinde çiçeklerimiz
kýrmýzý pembe güllerle
yollara döktük açýlsýn diye tüm renklerimizi
turuncu ve sarý hayat versin bize
derman olsun sözümüze özümüze
yeþili bahçemize
gülü kýrmýzýyla bülbüle ve güle býraktýk
döktük kurumuþ yapraklarý yeþerterek
altýnda solgun dururken hep
maviye tuttuk özlemlerimizi
Bugün çýðlýk çýðlýða gök kubbemiz
26-01-2011
Hayrettin ÞAHÝN