kýrýlmýþ gölgemi kovalýyorum dost her sabah bir baþka kavganýn ýþýðýný alýrken güneþten durmaksýzýn, býkmaksýzýn gölgemi kovalýyorum o önde ben arkada ayaklarýmýn altýnda yaz - kýþ bahar ya da güz patlayan bir tomurcuktayým ya da savrulan bir yaprakta
öðlen güneþi vuruyor yüzüme
gölgemi kovalýyorum dost bir tas ayran içip düþüyorum yollara üþümüþüm, terlemiþim ne yazar gölgemi býrakýncaya dolunayýn kollarýna yorgun argýn, sere serpe uzanýrým topraða ayaða kalksam karþý yamaç var korkuyorum uzanýp gider diye gölgem hakim bir tepede kurulmuþ termal kamera harekete ve ýsýya duyarlý görüntü verme desem de gölgeme, boþuna bir yorgan gibi örtemiyor bedenimi
gölgemi kovalýyorum dost asi bir topraðýn ve suyun köpüren zerreciklerinde gölgem delik deþik, düþük yoðunluklu denilen kör savaþýn içinde firari duygularým dalgalanýr kaybolurum, vurulurum ard arda
yaralý gölgemi kovalýyorum dost bir kentten diðerine sevilerim dönmüþ hasrete gidiyorum dost, arkama bakmadan gidiyorum ne kurþun výzýltýlarý umurumda ne yýlanlar
ötüþen kurbaðalarýn sesini gölgemden kurtarýp göletlere býrakýyorum bir bir
ulaþmýþým bir denizin kenarýna kaç mil ötede kimin sýnýrý, umurumda mý mayýnlý bölge, tel örgü… ve kara sinekler kupkuru bir lokma ekmeði uzatýyorum martýlara cebimdeki son nafakam sýrf çýðlýklarýný duymak için dost
kýrýlmýþ gölgemi kovalýyorum dost yüzümü saklamayý baþarsam bile bedenimi toyca ele veren gölgemi sýnýrlara vuruyorum bu yüzden firari bir tutsak gibi kentten kente bozulmasýnlar diye duygularýmý býrakýyorum yerli yerinde ne de çabuk deðiþiyor yüzleri dilleri, renkleri insanlarýn ve iþ bitiren makineleri görüyorum çelikten, yað ve cýzýrtýlarý arasýnda debelleþen makineleþmiþ insanlarý baþýnda
gölgemi kovalýyorum dost baþka da seçeneðim yok diyar diyar karýþýyorum yabancýlara þehrin en kalabalýk caddelerinde hücre adýmýyla kapýlýp gidiyorum insan seline duygularým firari rüyalarým tutsak ve ellerim bomboþ yürüyorum, ha bugün ha yarýn kurtulacak sokaklara
gölgemi kovalýyorum dost düþen her yýldýzýn arkasýnda aðlýyorum çaresiz bir damla göz yaþýný akýtmadan topraða yüreðimin köþküne kazýyorum delik deþik olmuþ gölgemi tutup sýký sýký baðlýyorum kendime buz gibi eriyor üzerimde kepçenin kazdýðý bir çukurda ne gören var bizi ne duyan... sarmaþ dolaþ uyuyoruz dost gölgemle
(Adsýz Fýrtýnalar Doðuyor)
Ercan Cengiz Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Cengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.