Aþk tek bir hece
sensiz bir hayat kaç cümle olabilir ki vefalý?
gözlerim;
gece karasý gözlerinde bir baþka üþümekte
ellerim;
ölüm kadar soðuk nedense
þehr-i Ýstanbul’um telaþlý.
seni uzak diyarlara yolculuða uðurlama edasýnda
Haydarpaþa suskunluðun koynunda
mýhlanmýþ gözlerim boþluða
sanki yüreðim yok yerinde.
alýp gittin yanýmdan
damarlarýmdan çekilmiþ tüm yaþam emarelerim...............
neden bu kadar üþümekte sol yaným?
içimdesin,
nasýl bu kadar bana yakýn olabilirsin?
ey yâr cevap versene.
her satýrýmda adýný hecelediðim
sana el gibi duran düþlerim gibi sus emi.
seni;
sana anlatan ben olacaðým.
bak giydim yine hicranýmý
gerçek kadar çýplak yürekcaðýzým
ört bas etme kalemimi
inkar etmeyesin
zifiri karanlýkta kusacaðým
ruhumdaki vaziyet-i ahvalýmý
þehrimin ýssýzlýðýný kaldýracaðým.
harf harf kurayacak gözpýnarlarým ayak ucunda.
dar aðaçýna asacaðým kara yaþmaðýmý
beni;
sisli ve bir o kadar soðuk Ýstanbul’uma mý emanet edeceksin?
ben;
düþlere yataklýk ettim yüreðimde
içimdeki fýrtýnalarla savaþýrken yarý yolda býrakacak mýsýn beni ey yâr?
sensizliðin içinde benliðimi kaybettim
hicranýn vurduðu siyah gölgelere bakýp
kaç kez ölüm hükmü giydi bu mâþuk
kaç kez hasretin gölgesinde vuruldu yüreðim.
bindiðin banliyönün son vagonunda
yüreðimin kaçýþýnda terk edildim.
ruh ve beden arasýnda itiþmeye inat
yalnýz kaldý yüreðim aþk safýnda.
oysa sana tutan da bendim,
hayatý renk cümbüþ yapan da
kendini soyutlayýp sana koþan
yeri geldi gölgemi bile aydýnlatmaktan yoksunken
düþlerimi Þems"de büyüttüm
gün geldi muktedir olamadýðým lodasta yürüdüm
göz yaþý akýtarak.
ama
asla yüzümü sana geri çevirmedim be yâr
hadi gel sevdiceðim
bindiðin banliyönün son vagonunda
çýk gel diyorum sana.
Ýstanbul’umun soðuðunda buz keser ellerim
dualarýmla uðurlayabidiðim cancaðýzým
Galata Kulesi bile sana gel diyecidir
neden bu kadar gitmeye heveslisin sen ey yâr ?
niyetin cennettimi cehenneme çevirmek
yýrt biletini
biliyorum yüreðin beni çaðýrmakta.
gitme ne olur.
kalemimi beyaz kefenli sözcüklere alýþýk deðil
hicranýmý al ,
nisan yaðmurlarýnýn bereketli sularý ile guslen
yüreðimi bana geri ver be yâr
kuraklaþtýrma gözlerimi
kulak verme trenin sesine
gidersen;
susarým musalla çýðlýðýnda.
gitme.
dudaklarýmdan dökülen en büyük duamsýn ..........
yetmiyor mu yüreðimdeki yerin ?
yetmiyor mu sana biçtiðim onca sýfat ?
susmasana ey dudaklarýmdan dökülen en büyük duam
yüreðimin birinci sayfasýndasýn.
beraberce el açtýðýmýz dualar boþ dönmesin.
gitme diyorum
ellerin hüsnüyusuf kokar
gözlerin ise hayat.
morg sessizliðinde nefes aldýrma beni
kalemimi neþtere vurdurtma.
gitme ey yâr
dizme boðazýma gözyaþlarýmýn sessizliðini
baþ aþaðýya eðdirme ellerimle doðrultuðum yüreðimi
giydirme kalemime beyaz kefenleri
gitme ey yâr gitme.
Sýðýnayým gögüs kafesindeki sýcaklýðýna.
gitme diyorum sana.
dinle beni ey Kýz Kulesi.
gönül yaralarýma tuz basan Marmara’m
söz vermiþtin bana
hicrana maviliðini giydermeyeceðine................
04/03/2011
gordion(gülözkan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.