Ay

Ay

“Korkma, sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak”*
“Ebediyen sana yok, ýrkýma yok izmihlâl;”*

Ay yüzlüm bu þiir sana…

Bir oradan bir buradan, bir kararda kalmadan;
Aþkýn içinde aþký yazacaðým.
Ben “ben” olmam sen olmadan…

Cezalar geçici, insan ebedi.
Ödenen bedelin hesabý sorulmaz.

Þimdi yol açýk, yola çýk…

Hep beraber;
Bir insan bir insanlýk deðil mi?
O halde hepimiz bir
Bir de bin de bir
Biz de bir
Ben de bir
Her þeyin aslý bir.

Bizi kesmez küçük hedefler...
Yandýk, kavrulduk; sýyrýldýk her þeyden.
Sen ne zýrvalýyorsun kardeþim?
Ne ile korkutuyorsun?
Köhne kutsalýn bize iþlemez.
“Yýrttýk” diyorum, anlasana.
Hadi sen de çýkar þu kafaný kumdan,
Kýçýn zaten açýkta…

Þimdi ben kendimleyim…

Kaþlarýný sevdiðim,
Bana beni göster;
Gül yüzünü bana ver.

Ahmet Bektaþ

*Mehmet Akif Ersoy
Þafak:Güneþ doðmadan az önce beliren aydýnlýk.
Ýzmihlal: yýkýlma, çökme.

Sosyal Medyada Paylaşın: