Bir Hasret Hikayesi-2

Bir Zümrüdüanka’nýn gamzesinden yadigar.
Çayýma karýþtýrýp yudumlarým hasreti.
Kafdaðý’ndan çýð düþtü yüreðimde oldu nar.
Ateþlerde yanmakmýþ bu hasretin diyeti.


Çöl gülü siyahýndan yükselen alevdir ah!
Kuruyan dudaðýmda bembeyaz kar hayali.
Hayalimde gülüþü coþkun sulardan gümrah.
Anlamaz ki hâlimi hâlden bilmez ahali.


Bir þiir yazýyorum zaman ipekten ilmek.
Turna teleklerinin ucuna emanetim.
Þu köhnemiþ dünyada ona yâr diyebilmek
Her nefes tazelenen eskimeyen niyetim.


Saatler ilerliyor takvimler bir deðirmen
Ona vuslat demleri ne zaman hangi mevsim
Devran hýþýmla dönen dur durak bilmez kirmen
Bulamadým tavrýna lügatlerde bir isim.


Gamzesini yarama sarar da sabahlarým.
Hiç kimseye þikayet edemem bu hâlimi.
Sükutun kývrýmýnda kaybolurken ahlarým.
Dost düþman her kesimden saklarým ahvalimi.
Ankara,02.03.2011 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: