BİTKİNİM
Ateþlerin arasýnda kaldýðý halde yanmayan,
Yüreðine her seferinde sular serpilen.
Kendini bir hayal dünyasýnda sanan,
Gerçeklerle yüzleþmekten korkan ben.
Bir kötü huyum var oda sen.
Vaz geçemiyorum desem.
Hani baðýmlýlýk derler bilirmisin.
Bitkinim.
Öyle komalýk bir durum yok,
Ölüme götürüyorsun belki.
Tedavilere cevap vermiyormuþum.
Beyin ölümüm gerçekleþmiþ.
Ben de bu ara bitkisel besleniyorum.
O hayatýn þartlarýna alýþmak için.
Ruhen bakýrköye sevkim var ama.
Ben deli gibi sana baðlýyým.
Bitkinim...
Þimdi den kabrimi hazýrlýyorum,
Mezar taþýma ismimi yazdýrýyorum.
Kefen paramý bile ayýrdým,
Kimseye yük olmak istemiyorum.
Yeri ve zamaný deðil belki de.
Nerede öleceðime karar vermedim.
Benim için en güzel ölüm döþþeði.
Senin kollarýn olur güzelim.
Gözlerin le erittin yýllar yýlý.
Zulumlerin en acýsýný tattýrdýn.
Sen beni zerre kadar sevmedin olsun.
Bir kere ben gönlümü sana kaptýrdým.
Bitkinim.
Yorgun kalbim, vücudum bitkin.
Yaþarken ölmek diye buna derlermiþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.