TEMEŞA. 1

Leylayý anlat derler,mecnun leyla ne bilir
Bahs eder gece gündüz,bahsi kendi halidir
Kaþýný keman yapar,Oktandýr kiprikleri
Ne dinlesen duyulan mecnunun çektikleri

Dinle leylayý benden seyrine vakýf bendim
Onlar ahu zardayken ahvali seyirdeydim
Leyla ol bir kadýndý,sivilce tarlasý yüz
Çarpýk bacaklarýný Mecnun görüyordu düz

Ýki karýþ boyuyla yer yýðmasý zavallý
Takýlýrdý köylüler’hey kýz burnu kavallý’
Sümsük leyla iþ bilmez köyün en andavalý
Ve leyla insan mýydý ? kimse deðil oralý

Ve yine Leyla idi,munis huylu bir peri
Dar dünyalar kaybolur girse ondan içeri
Bin hakaret iþitir,doðduðu günden beri
Bilirdi ki kýymetsiz,solacak can ve deri

Tek kýymet’i insandý, kýymetsizdi kainat
Leyla dimdik yaþardý,tan eyleyene inat
Mevlayý zül celalden,tecelli eden sanat
Maymuna da benzese,derdi, güzel saltanat

Mülkün sahibi hüda,bakardý leylasýna
Leyla Kullukta zirve,boþ vermiþ hülyasýna
Razý ol yeter yarap,bakmam kul hatasýna
Onlarda muhtaç,bende.Allah’ýn rýzasýna

Böyle baþladý iþte AÞK denilen imtihan
Öyle bir baþladýki, bu aþka esir cihan
Kays’ý yarat tý hüda.Vefa diye bir nurdan
Karayaðýz,bir gençti,ten kokusu buhur dan
Sosyal Medyada Paylaşın: