DESEM Kİ...!

desem ki;

býraktým gözlerine

bir çocuðun tazeliðinde,

dingin,

yumuþak,

Ürkek ama içten gülüþlerimi...





bir sonbahar ki yaðmursuz okþamalarda,

topraða dönüþ gibi sessiz,

susuz bedenim, ýskalanmýþ,

ötelenmiþ bütün bir ömre sýðdý mý?







desem ki;

buz kesiði þafaklarýmýn kýrýlganlýðý

doygun yumuþaklýkta yitirdi sert arayýþlarý,

yýlkýlarýnda çekip giden anýlar misali,

ilk öpüþ gibi ilk dokunuþtu kelimeler..

sen sonsuzluk,

ben baþlangýçsýz nokta

Güneþli güne özlem gibiydi aþk...







deli kasýrga gecelerimin,

kor ateþte kükreyiþi,

kadifemsi yumuþaklýkta kaldý,

yüreðimin ortasýna vuran

incecik ürkek dokunuþlarla...







desem ki;

titrek ýþýklý yorgun akþamlarda

üzerime gelen o çýldýrmýþ yalnýzlýðýmda

sýðýnmak istedikçe sana,

farkýmdasýzlýðýmýn prangalarý dolaþýyordu ayaklarýma,

sana gelen yollar uzuyordu kan revan...







oysa

bilmiyordun ki,

ruhumda,

yumuþacýk sevdaca...

kulak memesi kývamýnda aþk,

uzak,

ýrak,

doygun,

varla yok arasý,

sýmsýcak...





þimdi sana,

desem ki;

Býraktým avuçlarýna

bir çocuðun tazeliðinde,

arzularýmý,

sebepsiz,dingin,

yumuþak...









alýrmýsýn...?









fügen

Ýzmir



16.10.2010



00.30


Sosyal Medyada Paylaşın: