Önünde pencerenin uzanýp divana
çektim tül perdeyi yana,
evimin güney cephesi
gökkubbe masmavi bir camekân
yerinde güneþin neþesi…
Gün yüzüne býraktým düþlerimi
altýnda göz kapaklarýmýn
gül kýzýlý kan;
gözlerin gülen güneþ
damarýmda ýlýk ýlýk akan
Mart baþý, ayýn ikisi üçü
inanki ne zemherinin
ne de kedilerinin
yok en küçük bir suçu;
aþk dolu /su gözlerin bir içim…
Selâm sana sevgili
neþemi neþen ile kardýn
güzelliðin çekti beni
önce bahar, sonra yaz
gül yüzünde güneþe çýkardýn…
Þaban AKTAÞ
02.03.2011