kim toplar daðýlan parçalarýmý yüzüme sürmek için küçük çocuklar aradým sen; bendeki her güzel þeyi defettin beni merhametim oyalamýþ seni cinayetin
hey bayým siz hiç fotoðraflarla konuþtunuz mu ben bu oyunu hep oynarým siz de deneyin belki kendinizi anlarsýnýz, ölü yüzünüze baktýkça benim hiç anlayamadýðým
hadi monsieur tutun elimi, camdan dünyama gidelim siz yine pedagog olun ben çilli küçük kýz çocukluðumdan baþlayalým annemin ilk tokadýndan mesela ergenliðe balýklama daldýðým
(oysa çocuktum ben anne beni öldür beni sen öldür anne büyümek istemiyorum)
hey bayým hiç oynamadýðýnýz oyuncaktým ben kötü bir ebeveynden intikamýnýz karýn tokluðuna karga tulumba emaneten taþýdýðýnýz halbuki annemin gözaðrýsýydým babamýn prensesi ve sadist düþlerinizin dilsiz perisi
siz bakmayýn aðladýðýma monsieur bu benim konuþma þeklimdir bir yer açýn masa altýnda acýyan diz kapaklarýmý karnýma çekeceðim ve sakýn bakmayýn gözlerime gözlerim yaralarýmýn tek þahididir gözlerim ki deðerse gözlerinize kamaþacaktýr güneþinizle
-"her kadýn biraz çocuktur" derdi babam þimdi yaralý ruhumda bitimsiz ýzdýraplar ne yana çevirsem baþýmý sakil hatýralar kimin dilinden geçse adým acýtan n/isyan
ben kendimi öldürdüm monsieur üzerimdeki bu kirli elbise, utancým deðil öldürdüðüm masumiyetin kanlý parmak izleridir
oysa çocuktum avuç içiniz kadar...
_asmin_
Sosyal Medyada Paylaşın:
soulmate Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.