BİLMEDEN
Kolay mý sandýn sen sevmeyi,
sevmeyi bilmeyen kadýn
Yandýkça yandým o sevginle,
sen ise halâ uslanmadýn...
Dur biraz ara ver kavurdun,
yüreðimi kül’e döndürdün
Gömdün asri mezarlýðýna,
aþký binlerce kez öldürdün ...
Marifet sandýn hep kaçmayý,
kovalayaný saf görünce,
Meðer güler miþsin manîdar,
hesaplý,gizli ve sinsice...
Lâkin “çok bilen çok yanýlýr",
hesabý Baðdat’tan döndürdün”
Deryalar söndüremez derdim;
güldün bir damlada söndürdün
Seven, sever sevdiðini bil,
sevgi, sevgi olur öylece
Hep sevilmeyi bekleyen kul,
kaybolur gider sevmeyince...
Tek korkum o dur ki;yanarsýn,
neden olduðunu bilmeden
Sen beni kumda çok ararsýn,
gözünde ki çöpü görmeden.....
Selim ADIM
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim ERZURUMLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.