Ýlk baþlarda nefessiz kalýyor gibi oluyor insan Ama sabredince bir müddet sonra geçiyor.
Daralýyorsun, her yer dar geliyor sana nereye gideceðini þaþýrýyorsun; hiç bir yere gidemiyorsun. bütün Yollar sana mýdýr?, Gitmek mecburi midir sana ? bi müddet sonra gitmemeyi ögreniyorsun,oturup beklemeyi
Bir garip mahluksun iþte. Kumdan kaleler yapiyorsun yeniden ; Gelgitler bozdugunda her defasinda. Ýlk hüsrandan sonra, Yikilanlara üzülmenin bos oldugunu görüyorsun Yeni kaleler yapmaya bakiyorsun Harý geçince atesin yanmamayi ögreniyorsun. Yansanda iyilesecegini . Gidenlerin götürdüklerine degil. elindekilere bakmayi. Keskelerle sýkýþmamayý vel hasýlý kelam yaþamayý yavaþ yavaþ yeniden öðreniyorsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
hafizaibeser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.