Çaresiz

içimde cam kýrýðý sözcükler
boðazým düðüm düðüm
mevsimsiz bir hayalin tutsaðýyým
sükut sýðýnaðým sözlüklere küstüm
erguvan dallarý öksüz
nisan eski nisan deðil.

kilit vurdum söz sandukasýna
kýyamete kýl kadar yaklaþtý dizeler
harut ve marut gülümsemeyi unuttu
söz gümüþ sükut mahduttu
dedim “eðil daðlar” daðlar eðilmedi.

Ayn harfini ödünç aldým
Þýn peþime takýldý
Kaf ‘ýn burnu kaf daðýnda kaldý.

imkansýzý severdi aþk bilemedim.

sinemde büyüttüm o elif endamý
temizleyemedim içimdeki cam kýrýklarýný
sözcükler emanet almadý yaramý
sustum hiç kimse dinlemedi sükutumdaki meramý
uzak diyarlarda bir yer istedim gidemedim.

yeni harfler aradým bulamadým
aðzým kurudu konuþamadým
adým söz bilmeze çýktý
içimde cam kýrýðý sözcükler
anlamdýlar sükutum çýðlýktý...
Ankara,28.02.2011 Ý.K



Sosyal Medyada Paylaşın: