az önce bir çocuk bütün kaldýrýmlara yüzünü düþürdü ama kimseler görmedi üstelik güneþ az da olsa göz kýrpmaktaydý daha...
ki öncesinde kapý iki kez üst üste çalýndý üç adam üst baþlarý kir pas içinde içlerinden birini tanýyordum evet tersaneden arkadaþý olurdu babamýn eðilip birþeyler fýsýldadý sonra kulaðýna annemin sonrasý kýyamet bir kadýn saçlarýný yoluyordu hiç durmadan iki çocuk küçücük bir salonda birisi henüz üçünde diðeri yedisinde...
az önce kocaman bir aile her þeyini yitirdi, ama kimseler görmedi sokaklar kör ve saðýr... bir çocuk yeni oyuncaklarýyla oyalanýrken bir diðeri babasýnýn yolunu gözlüyordu bir akþam üstü çünkü her iþ dönüþü mutlak cebinde en sevdiði çikolatalardan bulundururdu...
( Sizin hiç babanýz öldü mü ? benim bir kere öldü kör oldum... ) Cemal Süreya .
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.