ta uzaklardan bir ses olmaný istemedim
bir selam yada bir nefes...
"dayan cancaðýzým" diye seslenmeni isterdim...
bir el olmaný isterdim
"özledim" deyip sarýlman bir düþten ibaret...
hicranýn en karanlýk yerinde çýkýp gelmen
umut ýþýðý olmaný isterdim gönlümün...........................
hayali bile güzelken seni yaþamak.
gelip
yaslasam baþýmý omuzuna
doya doya aðlardým
geçerdi hicranýn buz kesen soðuðu
kirpiklerimde yaðmurlar dumanlanmazdý biliyorum...
sularý yeþil bir ýrmaðýn kýyýsýnda buluþup
gül kokulu saçlarýný öpmek
içime çekip
sýcak soluðunda birleþmek................
yokluðun buz gibi soðuk
üþüyorum
yüreðim donmuþ gözlerinde.... ..........
vuslat ateþinde içinde bedenim
bütün uzuvlarým sýmsýcak
ezip geçiyor hicranýn ruhuma açtýðý acýlarý
seni sevmek
özlemek kor bir ateþe dokunmaktý
yüreðimin yangýnlarý Marmara"nýn sularý bile söndürmezken.
ruhum;
varlýðým ve yokluðum arasýnda bocalýyor
hicranýn dipsiz kuyusundan
en hazin sesle sesleniyorum þimdi sana cancaðýzým.
özlemim,
kýrýlan bir zamanýn teninde
yürek aðrýlarýmý topluyorum.
aðlýyorum,
aleve dönüþüyor gözyaþlarým
kitap aralarýndaki kurumuþ kýr çiçekleri boðulmakta.
uzanýp alamýyorum düþlerimi düþtüðü yerden.
hicranýn kara girdabýnda ölüyorum.
susuyorum artýk
derin bir sükünet örtüyorum bedenime
sessizce soluyorum bir hazan yapraðý gibi.
yüreðim kanrevan
dikenler acýmasýz
ayaklarým kýrýk koþamýyorum artýk doruklara
vuslat uzak.....................
gel cancaðýzým
yüreðim ol !
derdime dermansýn
elim ol
ayaðým ol
caným ol be cancaðýzým......
aðlayan gözlerim ol
her damlada yeniden doður beni,
yeniden doður umudumu.
gel cancaðýzým solmadan kalemim
mýsralarým sislenmeden.
yine geceler boyu býkýp usanmadan yazsam seni
duvardaki gölgelerde seni bulsam
doya doya içime çeksem gül kokumu
gözlerim kapansa
senin sýcaklýðýn kaplasa bedenimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.