bir þiir geçiyor aklýmdan,
susuyor tüm þarkýlar...
evvel zaman h/içinde kaybolmuþ gibiyim
ne kahraman olabiliyorum
ne de þeytana satabiliyorum ruhumu
es veriyor aklým / yitiyorum
sesime takýlýyor gökkuþaðý
anka sürüleri göç ediyor geçmiþe
içimde bir mevsim yaþlanýyor
soluyor nar çiçekler / bitiyorum
sevdiklerimi düþünüyorum
ve sevenlerimi
içimde bir þehir üþüyor sonra
yýkýlsýn diyorum dünya / küsüyorum
bir adam görüyorum, nihayet!
gözlerine dokunup
kokluyorum denizi ellerinde
emanet ediyorum yüreðimi / seviyorum
ömür örselenirken
ve eksilirken her gün çoðalarak
ironik bir kavgada
kendimle barýþýp / gülümsüyorum
Gülay Bulut Bildirici
27þubat2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.