SÜRGÜNDEKİ GECE
Ay sýrtýný dönerken sürgündeki geceye,
Bulutlar arkasýndan bir zuhal filizlenir.
Aklým cevap ararken bu çetin bilmeceye,
Gök kubbenin altýnda ne günahlar gizlenir.
Gecenin gözlerinden vedalaþýrken uyku,
Minareden yükselir seher vakti bir seda.
Uyuþuk bedenleri coþtururken bu duygu,
Semavata ulaþýr, Ya Rabb, diye bir nida.
Kurtulmuþ olacaksýn þeytanýn hilesinden,
Ellerini baðlayýp Kâbe’ye döndüðünde.
Ruhun azat olacak zulmetin çilesinden,
Yepyeni bir gün baþlar yýldýzlar söndüðünde.
Aðaran tan ardýndan duyulur kanat sesi,
Belli ki ürkek serçe rýzkýný aramakta.
Topraðýn gerdanýna konar güneþ busesi,
Badý saba söðüdün zülfünü taramakta.
Uyanýr cümle âlem bir koþuþturma baþlar,
Býraktýðýmýz yerden tekrar baþlar yeniden.
Zaman hýzla geçerken saatimiz yavaþlar
Hüzün bulutu çöker üstümüze aniden.
Fikret CENGÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.