ÇOCUKLUĞUMDA BEN

Küçük iki odalý bir evde büyüdüm.
Babam memurdu.
Odacýda derlerdi müstahdemde.
Herkesin birbirini tanýdýðý,
Çocukluðum þirin bir sahil kasabasýnda geçti.
Televizyonumuz siyah-beyaz Sharp markaydý.
Bonanza,
Beyaz gölge,
Vikingler,
En sevdiðim dizilerdi.
Yanýlmýyorsam haftada bir gün Türk filmi oynardý.
Ayhan Iþýkla, Belgin Doruk’u
Yakýþtýrýrdým çocuk zekamla birbirlerine.
Kara Murat ya da
Malkoçoðlu olmak isterdim.
Atým olsun, kýlýcým olsun.
Zaman zaman,
Köroðlu da olurdum.
Bolu Beyi, genelde sevdiðim kýzýn abileri olurdu.
Kýbrýs daðlarý, çýplak gözlerle görünürdü.
Hep Kýbrýs’a yürüyerek gitmeyi hayal ederdim.
Þimdi düþünüyorumda, bu hayal gerçeðe ne kadar da yakýn!
Kot pantolon giymek, büyük bir hevesti.
O zaman,
Sanýrým özeniyorduk.
Ama lisede bir müdürümüz vardý.
Dýþarýda, sokakta bile görse kot pantolona kýzardý.
Futbol oynamak, bir tutkuydu.
O yaþta ki her çocuk gibi.
Kumda koþar, antrenman yapardýk
Ýlk maça çýktýðým günü, daha dün gibi hatýrlarým.
Yaþým onüçtü bende,
Onüç numaralý formayý giymek için epey çabalamýþtým.
Heyecandan ters bile giymiþtim de hocam düzelttirmiþti.
Babam istemezdi top peþinde koþmamý!
’Ayakkabý mý dayanýrmýþ buna!’ derdi.
Eskiden ortaokul vardý.
Ben orta ikide sýnýfta kalmýþtým.
Kader, sanki babamý haklý çýkartmak istermiþ gibiydi.
Ayaðým kýrýlmýþtý.
Ayak kýrýðý çabuk iyileþir de.
Hayatta gönül kýrýklýklarý yýllarca geçmiyor.
Yazmayýda çok severdim.
Okuyan olsa da olmasa da yazmak güzel gelirdi bana.
Annem hep iyiyi güzeli öðütlerdi.
Yazlarý çalýþýrdým restaurantlarda, kahvelerde.
"Eylül’de gel" ve "Liselim" þarkýlarýný, dinler hayal kurardým.
Hayal iþte...
Hepsi geçmiþte kaldý.
Ama o günler güzeldi.
Özeldi herþey.
Kolanýn tadý,
leblebinin kola ile dansý herþey anýnda güzeldi.
Büyüdük gönül kýrýklýklarý içinde geçti yýllar.
Acýlar törpüledi yüreðimi.
Dert, sorun, tasa, elem ve keder.
Gönümüzde bunlarýn biriktiði bünyelere melankoli diyorlar.
Melankolide olsa nefes aldýðýn güne kadar yaþarsýn Dünya’da.
Yaþamak herþeye raðmen güzel.
Anýlarla kýsa bir yolculuk yapmak, geçmiþe özlem duymak,
Yaþamýn bir parçasý!

Cemal Yýldýz


Sosyal Medyada Paylaşın: