Yedi metrekareydi benim odam. Bir penceresi vardý dünyaya açýlan. Bazen yüreðim dar gelirdi odaya, Hasret doluydu duvarlarý Uzun gecelere þahit, Yalnýzlýða gebeydi odam. Bir de ev arkadaþým vardý, Kadir’di adý Abdulkadir. Herkes mutluluðunu ve kederini Yalnýz paylaþýrdý Mutluluk artmaz, keder azalmazdý. Yani biz üç kiþiydik Ben,Kadir ve Yalnýzlýk Yalnýzlýk ortak arkadaþýmýzdý.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
özgür mahkum Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.