Bir düðüm var tam boðazýmda yutamadýðým Bir sýzý var derinde eskiden kalmýþ Ýçim acýyor içim ne zormuþ unutmak Gülüm seni…
Soðuk bir kýþ gününde yapayalnýz bir aðaç misali Uzaktan çok uzaklardan gelen ayrýlýðýn rüzgarý Sarmýþ tüm ruhumu içim acýyor Unutmak ne zormuþ gülüm seni…
Çileden nasibini almak bu olsa gerek en acýsýndan Bu olsa gerek hayatý nefessiz sensiz yaþamak Ve bu olsa gerek umutsuzluðun doruðu Ýçim acýyor unutmak ne zormuþ gülüm seni…
Bir kahve içimi kadar dý sanki tüm yaþadýklarýmýz Hani o kadar olmalý böyle bir anda silebilmen için Ya da bütün bir hayatý izlemek gibi rüyada aslýnda birkaç saniyede Ýçim acýyor gülüm unutmak ne zormuþ seni…
ABDULLAH ÖZAHISHALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZMH1996 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.