BU SEVDANIN SON KEREM'İ

Ben bu Sevdânýn ilk Ferhad’ý
Ve de son Kerem’iyim.
Korku yaðýný dudaklarýma,
Binlerce acý ilmek atmýþ.
Hüzün perisi gözlerinizden,
Saðsam da taze umutlarý,
Ufkumu binbir çaresizlik kanatmýþ...

Ben, Yunus’ta ilk kývýlcým,
Fuzûlî’de gözyaþý vurgunu hüzün.
Bunlarý bekleyiþin son müjdesi,
Týrmalarken göðsümü,
Bakarsýnýz güller açmýþ yanaklarýma,
Bakarsýnýz yüreðimi kanatmýþ...

Gözlerim herkese çiçek tarlasý,
Hayatýn tortularý dökülmüþ yüreðime.
Kalbim bu yükü taþýr mý bilmem?
Mademki aynasýyým ben O’nun,
Çaðýracaðým sahibi oraya,
Mademki beni yalnýzca O kuþatmýþ!..

MUHSÝN ÝLYAS SUBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın: