Bir intihardýr onlar için düþünmek,ya senin? Sen bir baþýna olduðun zamanda Güzel günleri düþüne bilirsin. Yoldaþ çorbasýn’da tattýðýn kekik kokusu, Doðururken hasretlerin yüceliðini, Ýyimser gülün filizleri, can katar umutlarýna, Ve o gülde büyür,içinde büyüyen ploreter aþk.
Ey insanlar,kuþlar,türküler Dahada yükseðe kanatlanýn, Onun olduðu yere sürün uçurtmalarý çocuklar, Sizlerle güzelleþecek gökyüzü maviliði, Kanatlarýnýzla alt edeceðiz düþman kalesini.
Her gün bir matem sarýyorsa kentleri, Acýnýn her rengi iþliyorsa bedenlerimize, Aðýtlarýmýz yasak olduðu için,susturuluyorsa. Vakit gelmiþ demekdir ey halk, Kuþanýn öfke ve nefrete karþý.
Kirvem seninle vuruldu azönce bir çocuk, Bir sal üzerinde getirdiler küçük bedenini, Acýsýný çekti anasý yüreðine, Babasý yoktu,vurulmuþtu kalleþ eliyle, Onunla bir can daha çoðaldý sessizlik, karanlýðýn üzerine yürüyenleri görmeliydin.